Το «μνημείο του αγνώστου πρόσφυγα»
απέναντι από την Ακρόπολη.
Με την έκθεση Documenta 14 που πραγματοποιείται
στην Αθήνα από τις 8 Απριλίου έως τις 16 Ιουλίου,
υπό τον τίτλο «Learning from Athens»,
όπου οι εργαζόμενοι ήδη καταγγέλλουν πως άλλαξαν
εν μια νυκτί οι συμβάσεις τους και πως βιώνουν
απαράδεκτες εργασιακές συνθήκες, τοποθετήθηκε
ένα ανοιξιάτικο πρωινό του Απρίλη μια φυσικού
μεγέθους μαρμάρινη προσφυγική σκηνή
στον αρχαιολογικό χώρο στο λόφο Φιλοπάππου
ή Μουσών, ακριβώς απέναντι από την Ακρόπολη.
Η Καναδή «καλλιτέχνιδα» Ρεμπέκα Μπελμόρ
πρότεινε την εγκατάσταση της μαρμάρινης σκηνής
στον λόφο του Φιλοπάππου, δίπλα σε μονοπάτι
που χάραξε ο Πικιώνης, ακριβώς απέναντι
από τον Παρθενώνα και το ΚΑΣ
(Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο) αναίρεσε
άμεσα τις όποιες εύλογες επιφυλάξεις μετά
από τις διευκρινίσεις που έδωσε η διευθύντρια
του καλλιτεχνικού γραφείου της documenta
στην Αθήνα, Μαρίνα Φωκίδη.
Πηγή: iefimerida.gr
Το «έργο» ζυγίζει 300 κιλά και μεταφέρθηκε
με ειδικό γερανό τύπου αράχνης σε δύο μέρη.
Ο γερανός σταμάτησε στο φυλάκιο,
ενώ για να μπορέσει να φτάσει στο συγκεκριμένο
σημείο χρειάστηκε να γίνει «εικαστική» παρέμβαση
στο φυσικό περιβάλλον,
κόβοντας κλαδιά από διάφορα δέντρα.
Η μαρμάρινη σκηνή φυσικού μεγέθους μεταφέρθηκε
μέχρι το σημείο εγκατάστασής της
με ελαστικό διάδρομο πάνω σε κόντρα πλακέ,
που σύμφωνα με τις τεχνικές διευκρινίσεις
της κας Φωκίδη θα απορροφούσε τους κραδασμούς.
Προφανώς θα εννοούσε τους κραδασμούς
για την προστασία της μαρμάρινης σκηνής
και όχι των αρχαίων του περιβάλλοντα χώρου.
Η διευθύντρια του καλλιτεχνικού γραφείου
της documenta στην Αθήνα σημείωσε μάλιστα
ότι το συγκεκριμένο σημείο επιλέχθηκε διότι
«στόχος είναι η ‘συνομιλία’ του έργου
με τον Παρθενώνα, το οικουμενικό μνημείο,
αλλά και με τη σύγχρονη τοπογραφία, ενώ η σκηνή,
που παραπέμπει στις κατοικίες ιθαγενών του Καναδά,
έχει πολλαπλά νοήματα: την επισφάλεια, την λιτότητα,
την προσφυγιά, το υποκατάστατο του σπιτιού».
«Το λευκό μάρμαρο μνημειοποιεί την ιδέα
της προσφυγικής κρίσης, ενώ η οξύμωρη κατάσταση
της βαριάς μαρμάρινης σκηνής που μεταφέρεται
δύσκολα από τη μία χώρα στην άλλη
(σε αντίθεση με το ελαφρύ τύπου ιγκλού ‘σπίτι’ των ιθαγενών),
έχει μια επιπλέον ‘ανάγνωση’: τη δυσκολία
μετακίνησης των προσφύγων».
Όσο για την επιλογή του λευκού μαρμάρου,
η «καλλιτέχνις» θεώρησε ότι το χρώμα αυτό
μπορεί να εναρμονιστεί με το περιβάλλον.
Η documenta του μπάτζετ των 70 εκατομμυρίων
αποτελεί χοντρή business και προσφέρει τα μέγιστα
στην παραπληροφόρηση, στην παραποίηση
και στην παραχάραξη της πολιτιστικής μας κληρονομιάς.
Είναι το πρώτο των πρώτων σύμβολο του Ελληνισμού,
που δεν υπερβαίνει απλά και μόνο
τα άλλα σύμβολά μας εθνοκεντρικά
ή θρησκευτικά λόγω της μεγαλύτερης
διαχρονικότητάς του και εξυφαίνοντας ως εκ τούτου
με έναν απόλυτα μοναδικό τρόπο την ενότητα
του πολιτισμού μας αλλά και γιατί, αν και υλικό
κυρίως δημιούργημα, η πνευματικότητά του
υπερβαίνει την υλικότητά του.
Εξαϋλώνεται από τη γνωστή σε κάθε γωνιά
της Γης αρχιτεκτονική «Μορφή του»
και ανατέμνει χρόνους και καιρούς ταξιδεύοντας
με το ίδιο πάντα μήνυμα: του διαρκούς εκπολιτισμού
και εξανθρωπισμού του ανθρώπου.
Ακριβώς απέναντι από την Ακρόπολη
νοτιοδυτικά τοποθετήθηκε η «συνομιλούσα»
με τον Παρθενώνα σκηνή
του «αγνώστου πρόσφυγα», που συμβολίζει
τον απόλυτο σκοταδισμό, την δουλεία, την σκλαβιά,
την ταπείνωση, τον ευνουχισμό ενός λαού
και την απανθρωπιά των περιούσιων
επικυρίαρχων δυναστών της ανθρωπότητας.
Ένα «μνημείο» που ευελπιστεί
να πάρει κάποτε τη θέση του Παρθενώνα…
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου