Κυριακή 26 Ιουνίου 2016

Άγιο Όρος: άβατο για τις γυναίκες και ποιες κατάφεραν να μπουν, Τι ίσχυε στην αρχαιότητα;

Η είσοδος των γυναικών απαγορεύεται εδώ και περισσότερα από 1.000 χρόνια 
και έτσι είναι αναγκασμένες να φτάσουν μόνο μέχρι τα λιμάνια που οδηγούν 
στην ιερή περιοχή, ενώ αν βρίσκονται σε κάποιο πλοίο, αυτό πρέπει να βρίσκεται 
σε απόσταση 500 μέτρων από τις ακτές.

Ο Dr Graham Speake, συγγραφές του βιβλίου «Άγιον Όρος:
 Ανανέωση στο Περιβόλι της Παναγίας» εξηγεί στο βρετανικό μέσο ότι
 σε έγγραφο του 10ου αιώνα εμφανίζεται μία απαγόρευση για την είσοδο
 θηλυκών ζώων στην περιοχή, ενώ δεν υπάρχει καμία αναφορά για τις γυναίκες
 καθώς όπως εξηγεί «όλοι γνώριζαν ότι οι γυναίκες δεν είχαν τη δυνατότητα να μπουν
 σε μοναστήρια αντρών». 
Αυτός ήταν ο μόνος τρόπος, σημειώνει, για να εξασφαλιστεί η αγαμία. 
Το στοιχείο όμως που κάνει το Άγιο Όρος να ξεχωρίζει είναι το γεγονός ότι
 ολόκληρη η περιοχή θεωρείται μοναστήρι.

Ωστόσο υπάρχει και ένας ακόμα λόγος για τον οποίο το Άγιο Όρος 
θεωρείται άβατο για τις γυναίκες.

«Μία από τις παραδόσεις αναφέρει ότι η Παρθένος Μαρία βγήκε από την πορεία της 
όταν προσπαθούσε να πλεύσει προς την Κύπρο και έφτασε στο Άγιο Όρος.
 Και της άρεσε τόσο πολύ που προσευχήθηκε στο γιο της ότι θα πρέπει να της ανήκει 
και εκείνος συμφώνησε», αναφέρει ο Dr Speake. 
«Ακόμα αποκαλείται ο κήπος της Μητέρας του Θεού, είναι αφιερωμένος 
στη δόξα της, και εκείνη μόνη εκπροσωπεί το φύλο στο Άγιο Όρος», συνεχίζει.

Η απαγόρευση ισχύει για γυναίκες και θηλυκά κατοικίδια με εξαίρεση τις γάτες.
 «Υπάρχουν πολλές γάτες κι αυτό θα έλεγα είναι καλό γιατί έτσι 
δεν υπάρχουν ποντίκια» σημειώνει ο συγγραφέας. 
«Δεν υπάρχουν ούτε κότες και οι μοναχοί είναι αναγκασμένοι να αγοράζουν 
από έξω ακόμα και τα αυγά τους ενώ φροντίζουν να τρώνε λιτά».
 «Τρώνε λίγο σε καθημερινή βάση ακόμα και το τυρί με μέτρο». 
Επιπλέον, υπάρχει μία μικρή εξαίρεση όσον αφορά στα άγρια ζώα τα οποία 
δεν μπορούν να θέσουν υπό τον έλεγχό τους.

Όσον αφορά τους άντρες τα πράγματα είναι απλά: «Ο κανόνας είναι ότι οι άντρες 
πρέπει να είναι ικανοί να μεγαλώσουν γενειάδα αν πρόκειται να πάνε 
στον Άγιο Όρος και ίσχυε μία απαγόρευση για τους ευνούχους και τα αγόρια
 κατά τη Βυζαντινή περίοδο», λέει ο Dr Speake. 
Ο λόγος ήταν ότι μία γυναίκα θα μπορούσε να υποδυθεί ότι είναι 
κάτι από τα δύο παραπάνω κι έτσι να μπει στον ιερό τόπο.

«Αυτό που συμβαίνει σήμερα είναι ότι τα αγόρια συχνά έρχονται
 αν συνοδεύονται από έναν ενήλικο -συνήθως τον πάτερα τους – και έχω δει παιδιά 
ακόμα και 10 ετών».

Οι γυναίκες που τα κατάφεραν παρά την απαγόρευση

Παρά την απαγόρευση, υπήρξαν γυναίκες που κατάφεραν να επισκεφθούν την περιοχή. 
Κατά τη διάρκεια του εμφύλιου πολέμου στην Ελλάδα, μεταξύ 1946 και 1949, 
το Άγιο Όρος χορήγησε άσυλο σε ομάδες χωρικών ανάμεσα στους οποίους
βρίσκονταν γυναίκες και μικρά κορίτσια.

Επίσης το 1953 μία Ελληνίδα, η Μαρία Ποιμενίδου, ντυμένη άντρας, 
κατάφερε να επισκεφθεί το Άγιο Όρος. 
Η κίνησή της αυτή είχε ως αποτέλεσμα η Ελλάδα να περάσει νόμο 
που απαγορεύει την είσοδο των γυναικών στην περιοχή με μέγιστη ποινή φυλάκισης
 έως και 12 μήνες για όσες τον παραβούν.

Πρόσφατα, τον Μάιο του 2008, τέσσερις γυναίκες από την Μολδαβία, 
θύματα ουκρανών διακινητών βρέθηκαν στο Άγιο Όρος. 
Η αστυνομία τις συνέλαβε αλλά ένας αξιωματικός είπε ότι 
οι μοναχοί δήλωσαν ότι τις συγχωρούν για την παρουσία τους εκεί.

Σε ποια άλλα μέρη απαγορεύεται η είσοδος γυναικών

1. Στο ναό Σαμπαριμάλα της Ινδίας απαγορεύεται η είσοδος στις γυναίκες 
που έχουν ηλικία από 10 έως 50 ετών. Πολλοί είναι αυτοί που διαμαρτύρονται
 για την απαγόρευση και ζητούν την άρση της. Για το λόγο αυτό η υπόθεση 
έχει φτάσει στο ανώτατο δικαστήριο της χώρας.

2. Το βουνό Omine στη Ιαπωνία θεωρείται ιερός τόπος για τους πιστούς της Shugendo,
 μίας ιαπωνικής λαϊκής θρησκείας και ένα μέρος όπου οι οπαδοί της 
δοκιμάζουν την πίστη τους μέσα από έντονες σωματικές προκλήσεις.

3. Στην περιοχή Herbertstrasse στο Αμβούργο απαγορεύεται η είσοδος
 σε άτομα κάτω των 18 ετών και στις γυναίκες.

Η Ελληνική µυθολογία
 αναφέρεται συχνά στη Χαλκιδική:
Το αρχαίο όνοµα της Κασσάνδρας ήταν Φέγρα, 
δηλαδή τόπος της φωτιάς.
Πιστεύεται ότι ήταν η γη των Γιγάντων και το πεδίο µάχης του πολέµου 
µεταξύ των Θεών του Ολύµπου και των Γιγάντων, όταν οι τελευταίοι επιχείρησαν
να εκδιώξουν τους Θεούς από τον Όλυµπο. 
Σύµφωνα µε ένα µύθο, ο Εγκέλαδος, ένας από τους Γίγαντες, καταπλακώθηκε
 από βράχο που πέταξαν εναντίον του οι Θεοί του Ολύµπου. 
Έτσι, ο «Εγκέλαδος-Σεισµός» γίγαντας, είναι θαµµένος στην Κασσάνδρα, 
αλλά µη έχοντας πεθάνει, από καιρό σε καιρό προσπαθεί να ελευθερωθεί
 από το βράχο που τον έχει καταπλακώσει και οι προσπάθειές του αποτελούν
 το φαινόµενο του σεισµού.
Στο άλλο άκρο της Χαλκιδικής 
η χερσόνησος του Aθω πάλι σχηµατίστηκε 
και πήρε το όνοµα της από το βράχο που έριξε εναντίον 
των θεών ο Γίγαντας Άθως. 
Η Σιθωνία οφείλει το όνοµά της στο Σίθωνα, 
το γιο του Ποσειδώνα.

Οι αρχαίοι Έλληνες αποίκησαν την χερσόνησο του Αγίου Όρους πολύ πριν
 εγκατασταθούν εκεί οι καλόγεροι, η οποία κατά τους αρχαίους χρόνους
ονομάζονταν Ακτή. Ξέρουμε πως υπήρχαν  οκτώ πόλεις στην Ακτή: 
το Δίον, η Ολόφυξος,ο Άθως οι Ακροθώοι (εκεί όπου σήμερα βρίσκεται
 η Μονή Μεγίστης Λαύρας), οι Κλεωνές,η Απολλωνία,η Ουρανούπολη, 
το Παλαιώριο και η Θυσσός. Δυστυχώς, δεν γνωρίζουμε την ακριβή θέση 
των οικισμών αυτών. Εικάζεται πως οι πρώτες τρεις βρισκόντουσαν 
στην ανατολική πλευρά και οι άλλες δύο στην δυτική.

Ο Ηρόδοτος χαρακτηρίζει τη θάλασσα του Aθω «θηριωδεστάτη», 
μιας και το 492π.Χ. εκεί καταποντίστηκε ολόκληρος ο περσικός στόλος 
που είχε βάλει πλώρη για την Αθήνα υπό τον στρατηγό Μαρδόνιο. 
Χάθηκαν είκοσι χιλιάδες άνδρες και τριακόσια πλοία. 
Την εποχή των περσικών πολέμων η χερσόνησος αριθμούσε
 περί τις δέκα χιλιάδες κατοίκους. Πρέπει να έκαναν πολύ υγιεινή ζωή, 
μιας και σύμφωνα με τον Λουκιανό, ζούσαν εκατόν τριάντα χρόνια! 
Πολλοί από αυτούς ήταν Πελασγοί και Ετρούσκοι.
Αν και ήξεραν ελληνικά, μιλούσαν κι άλλες γλώσσες, σύμφωνα με τον Θουκυδίδη.
 Οι πλυθησμοί που ζούσαν στην Ακτή τιμούσαν τους ίδιους θεούς με την λοιπή Ελλάδα.
 Στο υψηλότερο σημείο του Aθω ορθώνονταν ένα άγαλμα που ονομαζόταν
 ο «Αθώος Δίας» (εξ ου και η ονομασία Άθως), του οποίου η σκιά όταν έγερνε 
ο ήλιος λέγεται ότι άγγιζε τη Λήμνο. Οι πρώτοι κάτοικοι του Aθω λάτρευαν επίσης
 τη Δήμητρα, την Αφροδίτη, την Αρτέμιδα, τον Απόλλωνα και τον Ασκληπιό.

Κατά τον 4ο αιώνα π.Χ. οι Αθηναίοι χάνουν τον έλεγχο της Χαλκιδικής, 
η οποία εντάσσεται στο βασίλειο της Μακεδονίας. 
Αργότερα, κατά τους πρώτους αιώνες της χριστιανικής εποχής, επιδεινώνεται συνεχώς
 η παρακμή της Χαλκιδικής: πέραν του ζυγού των Ρωμαίων δέχεται μαζικές εισβολές 
Σλάβων και Βουλγάρων. Οι επιπλέον ταλαιπωρίες από τους πειρατές εξηγούν γιατί εγκαταλείπεται σταδιακά ο πληθυσμός της χερσονήσου.
 Έτσι, κατά τον 5ο αιώνα μ.Χ. δεν κατοικεί πλέον κανείς στις πόλεις της Ακτής.
 Υπάρχουν μόνον αγάλματα…

Αντιθέτως κατά τα αρχαία χρόνια υπήρχε αυστηρό Άβατον για τους άντρες. 
Εκεί υπήρχαν ιερά της θεάς Αρτέμιδος, στα οποία βρίσκονταν οι ιέρειες της,
 νέες αγνές κοπέλες, και θεραπαίνιδες της θεάς.

Δεν υπάρχουν σχόλια :