Μη μου σκοτώσετε το νερό.
Μη μου σκοτώσετε τα δέντρα.
Μη μου ξεσκίζετε αυτές τις θείες σελίδες
που τις γράψανε τ' ασύλληπτο φως
κι ο ασύλληπτος χρόνος
κι όπου σταθώ με περιβάλλουν.
Μη μου σκοτώσετε της γης το ποίημα!
Επιστρατέψετε την αιωνιότητα,
ανάβοντας το άστρο"αγάπη".
Επιστρατέψετε την αιωνιότητα, ανάβοντας
ψηλότερα απ' όλα, πάνω από το έτοιμο
βάραθρο, το άστρο: "Ανθρώπινο μέτωπο!".
Σας παρακαλούμε:
Αφήστε μας τα πράγματα. Μη μας τα καίτε.
Αφήστε τα έντομα να βρίσκουνε τ" άνθη τους.
Νικηφόρος Βρεττάκος
Δικό μας σχόλιο:
Μη μου σκοτώσετε της γης το ποίημα!
Αλλά και μόνο αυτόν τον στίχο
να είχε γράψει, ο ποιητής,
για το τρεχούμενο νερό της πηγής,
θα ήταν αρκετός.
Όταν κάποτε φύγω από τούτο το φως
θα ελιχθώ προς τα πάνω
όπως ένα ρυάκι που μουρμουρίζει.
Κι αν τυχόν κάπου ανάμεσα
στους γαλάζιους διαδρόμους
συναντήσω αγγέλους,
θα τους μιλήσω ελληνικά,
επειδή δεν ξέρουνε γλώσσες.
Μιλάνε μεταξύ τους με μουσική.
Νικηφόρος Βρεττάκος
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου