Ένα πουλί που πετά ελεύθερα είναι η ευτυχία, ένα όνειρο;

Ένα πουλί που πετά ελεύθερα είναι η ευτυχία, ένα όνειρο;

Ευτυχία! 

Τι όμορφη λέξη αλήθεια και πόσο συχνά τη λέμε 

για να δηλώσουμε μια κατάσταση που είναι απλά 

καλή τύχη και τίποτε άλλο. 

Τι είναι όμως απλώς καλή τύχη και τι ευτυχία άραγε; 

Πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ωστόσο,

τι πάει να πει καλή τύχη. 

Το γεγονός ότι ήλθα στον κόσμο, από μόνο του

φανερώνει μία τύχη, αλλά όχι απαραίτητα καλή

και σύμφωνα με τα στοιχεία που έχουμε, σήμερα

τουλάχιστον στη διάθεσή μας, οι περισσότεροι

άνθρωποι του πλανήτη μας δεν έχουν καλή τύχη 

αφού οι περισσότεροι ζουν κάτω από συνθήκες 

που δε θα μπορούσαν να θεωρηθούν όχι μόνο καλές,

αλλά επιεικώς απαράδεκτες. 

Σύμφωνα όμως με τα δεδομένα που έχουμε 

στα χέρια μας αυτό όχι μόνο δεν πρόκειται 

να αλλάξει στο μέλλον αλλά μάλλον θα γίνει 

μία περισσότερο αδιέξοδος κατάσταση. 

Αλλά και μήπως και εμείς οι τυχεροί, που ζούμε κάτω 

από συνθήκες διαβίωσης που εκατομμύρια άλλοι 

άνθρωποι του πλανήτη μας θα χαρακτήριζαν 

ως ιδανικές, είμαστε ευτυχισμένοι; 

Μήπως τόσοι άλλοι που ζουν βυθισμένοι στα πλούτη,

 είναι ευτυχισμένοι; 

Για ποια ευτυχία λοιπόν μιλάμε και γράφουμε; 

Μήπως για το πόσο τοις εκατό ευτυχία; 

Με μέτρο σύγκρισης όμως τι; 

Μου είχε πει κάποτε ένας φίλος μου 

που τον φωνάζαμε Πινόκιο, από τη μανία του

να λέει συνεχώς αλήθειες με τρόπο όμως 

που να φαίνονται σαν ψέματα.

-Η ευτυχία είναι σαν την ελευθερία. 

Πρέπει να τη χάσεις τις περισσότερες φορές, 

για να καταλάβεις ότι την είχες. 

Η ευτυχία είναι σαν ένα υπέροχο μυστικό που θέλουμε

 να το μοιραστούμε με όλους τους ανθρώπους 

αλλά ταυτόχρονα φοβόμαστε μήπως και πάψει 

να είναι μυστικό και γι αυτό τελικά το μοιραζόμαστε

 μόνο με αυτούς που έχουμε σε απόλυτη εκτίμηση. 

Είναι όμως τελικά μυστικό η ευτυχία; 

Ένα υπέροχο μυστικό, επέμενε ο Πινόκιο, μοναδικό 

για τον καθένα μας, που σαν σπάνιο πουλί 

το φυλακίζουμε συνήθως για να χαρίζει

το τραγούδι του μόνο σε μας 

και σε όσους εμείς θέλουμε. 

Όλοι αυτοί που εμείς οι πολλοί θεωρούμε ευτυχισμένους, 

είναι πράγματι; 

Μήπως η ευτυχία είναι καθαρά προσωπική υπόθεση 

και μόνο, πέρα από τις όποιες αντικειμενικές 

προϋποθέσεις που εμείς κάθε φορά βλέπουμε; 

Σκέψου πόσο ευτυχισμένος μπορεί να είναι

 ένας ασκητής, μονάχος του με τον μεγάλο του Έρωτα

 που είναι το Θείο, έχοντας γυρίσει την πλάτη του

 σε όλα όσα εμείς οι πολλοί 

θεωρούμε απαραίτητα για την ευτυχία μας. 

Κοίτα τον ερωτευμένο που θέλει την καλή του 

και είναι έτοιμος και την καλύβα του να κάψει 

για το χατίρι της και για να βρει 

την πολυπόθητη ευτυχία μαζί της. 

Ο διψασμένος δεν είναι μήπως ευτυχισμένος

 όταν ξεδιψάσει και ο πεινασμένος 

και ο κουρασμένος όταν ικανοποιήσουν 

την ανάγκη τους για φαί ή για ξεκούραση; 

Ένα πουλί είναι η ευτυχία, μου έλεγε 

ο παράξενος φίλος μου, ένα πουλί που πετάει λεύτερο,

ένα όνειρο. 

Το πουλί, το βάζεις στο κλουβί και το φροντίζεις. 

Αλλά αυτό δεν είναι μια φυσιολογική ζωή 

για το πουλί και στο τέλος γίνεται απόλυτα 

εξαρτώμενο από σένα κι αν για οποιοδήποτε λόγο

πάψεις να το φροντίζεις , είναι καταδικασμένο σε θάνατο. 

Η ευτυχία φίλε μου, είναι ευτυχία γνήσια μόνο 

όταν την μοιράζεσαι ελεύθερα και πέρα 

από τα όποια υλικά αγαθά μπορούν

να της εξασφαλίσουν το μέλλον κι αυτό γιατί

η ευτυχία είναι σαν το πουλί που πετάει λεύτερο

και κρατάει όσο και το πέταγμα του πουλιού. 

Ευτυχία είναι το παρόν. 

Πάν Καρτσωνάκης