Όταν πεθαίνουν οι φίλοι μου
μετακομίζουν στο σπίτι μου,
απολαμβάνοντας τα ίδια προνόμια
που είχαν όταν βρίσκονταν στη ζωή.
Μοιραζόμαστε τα πάντα:
βιβλία, ρούχα, φαγητά, κολόνιες,
ακόμη και τα χάπια μου
που δεν πρέπει να αμελώ
να παίρνω τρεις φορές την ημέρα.
Όσο ζω, θα ζούνε κι αυτοί
και μάλιστα πολύ καλύτερα
απ' όταν ήταν ζωντανοί.
Το ξέρουν καλά
(καθώς και πολλά άλλα πράγματα που εγώ αγνοώ).
Με φροντίζουν υποδειγματικά, δεν λέω,
αλλά περισσότερο από υστεροβουλία και συμφέρον
μην τυχόν συμβεί το κακό και σ' εμένα,
οπότε θα βυθιστούν δια παντός
στην οδυνηρή λησμονιά
και θα χαθούν ολοκληρωτικά στ' άγρια σκοτάδια.
Φαίδων Πατρικαλάκις
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου