Ο Δίας, ο πατέρας των θεών και των ανθρώπων,
θαμπώθηκε από την ομορφιά της Λητώς
που προερχόταν από τη γενιά των Τιτάνων
και έσμιξε ερωτικά μαζί της.
Η ζηλιάρα Ήρα όμως αγανακτισμένη
από τις αναρίθμητες απιστίες του άντρα της με θνητές
και θεές και επειδή δεν είχε τη δύναμη να βλάψει
το σύζυγό της, εναντιώθηκε στη Λητώ και βάλθηκε
να μην την αφήσει με κανένα τρόπο
να γεννήσει.
Μάταια η Λητώ έτρεχε κατάκοπη
σ' ολόκληρη τη γη, δοκιμάζοντας κάμπους,
βουνά και θάλασσες
για να γεννήσει τα παιδιά της·
ολόκληρη η γη αρνιόταν
να τη δεχτεί γιατί φοβόταν
την τρομερή εκδίκηση της Ήρας.
Μονάχα ένα μικρό πλεούμενο νησί, η Ορτυγία
(νησί των Ορτυκιών) ή Αστερία,
δέχτηκε να δώσει άσυλο στη δυστυχισμένη Λητώ.
Το νησάκι αυτό ήταν φτωχό και άγονο,
δεν μπορούσαν να βοσκήσουν σ' αυτό πρόβατα
ούτε βόδια, ούτε όμως και να καρπίσουν αμπέλια
ή άλλα δέντρα.
Γι' αυτό λοιπόν δε φοβόταν την οργή της θεάς.
Ο Απόλλωνας για να ανταμείψει το φτωχό νησί,
μόλις γεννήθηκε το στερέωσε για πάντα
με τέσσερις στήλες στο βυθό της θάλασσας
και του έδωσε το όνομα Δήλος (= Φωτεινή).
Ο Απόλλωνας ήταν γενικά ο θεός της μουσικής
και της ποίησης.
Γι' αυτό προέδρευε πάνω
στον Ελικώνα, στους αγώνες των Μουσών.
Επιπλέον, ήταν θεός και της μαντικής.
Πίστευαν ότι εμπνέει τόσο τους μάντεις
όσο και τους ποιητές.
Επίσης ήταν θεός ποιμενικός που οι έρωτές του
με τις Νύμφες και τους νέους που έγιναν λουλούδια
τον συνέδεαν με τη βλάστηση και τη φύση.
Ήταν ακόμη θεός πολεμιστής που με τα τόξα
και τα ολόχρυσα βέλη του μπορούσε να στείλει
από μακριά την εκδίκησή του.
Ο Απόλλωνας ήταν η προσωποποίηση
του φωτός και του ήλιου.
Αντιπροσώπευε τις καλές τέχνες, τη μουσική
και την ποίηση, που τόσο πολύ λάτρεψαν
και καλλιέργησαν οι αρχαίοι Έλληνες.
«ἔστ' ἦμαρ ὅτε Φοίβος
πάλιν ελεύσεται καὶ ες αεί ἔσσεται»
"έστ' ήμαρ ότε Φοίβος
πάλιν ελεύσεται και εις αεί έσσεται"
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου