Δραπετεύω απ΄τον κόσμο, τα άψυχα τα πράγματα
σ έναν άλλο που ναι μόνο, όνειρα και θαύματα.
Τον καθρέφτη μη σκεπάζεις, γιατί θέλω να κρυφτώ
κι όποτε θα τον κοιτάζεις, να σου λέω σ΄ αγαπώ!
Τον καθρέφτη μας μη σπάζεις
γιατί είναι γρουσουζιά,
τη ζωή σου δεν αλλάζεις
μοναχά με μια γροθιά!
Μαύρο φόρεμα να βάζεις, να δακρύζεις, δένομαι
με τα Ανθρώπινα και πάλι, τόσο που θα φαίνομαι.
Το καντήλι μην ανάβεις, μες το φως αισθάνομαι
εγκλωβίζομαι κοντά του, καίγομαι και χάνομαι!
Πάν Καρτσωνάκης
Κόρινθος 1992
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου