Σε μια προσπάθεια να καταρριφθεί ο «μύθος»
της φτωχής Ελλάδας έχει αποδυθεί
τους τελευταίους μήνες το γερμανικό περιοδικό
Der Spiegel, με σειρά «ομόρροπων» ρεπορτάζ.
Το πρώτο του είδους, τον Νοέμβριο του 2012,
περιέγραφε την υπερπολυτελή ζωή των αλώβητων
από τη κρίση, συστηματικών φοροφυγάδων,
πλούσιων Ελλήνων και τις ελληνικές καταθέσεις
των 172 δισ. ευρώ σε ελβετικές τράπεζες.
Το δεύτερο ρεπορτάζ του ίδιου εντύπου,
τον Δεκέμβριο του 2012, αποκάλυπτε ότι οι Ελληνες
αγοράζουν μονοκατοικίες και διαμερίσματα
στη Γερμανία «για να σώσουν τα χρήματά τους
από τη Μέρκελ και τον Σόιμπλε».
Η συνέχεια, τον Απρίλιο του 2013, αφορούσε
δημοσίευμα, σύμφωνα με το οποίο οι χώρες
που λαμβάνουν βοήθεια
(Ελλάδα, Ιρλανδία, Πορτογαλία, Ισπανία, Κύπρος)
είναι πιο πλούσιες από τους δανειστές τους·
στην Κύπρο η μέση περιουσία πολιτών
ήταν 266.900 ευρώ, στην Ελλάδα 101.900 ευρώ,
στη Γερμανία 51.000 ευρώ.
Το τελευταίο ρεπορτάζ, προ ημερών, φανέρωνε
ότι η Ελλάδα κατέχει την πρώτη θέση στην Ευρώπη
και τη δεύτερη στον κόσμο στις πλαστικές επεμβάσεις.
Το 2011, διαβεβαίωνε, πραγματοποιήθηκαν
στη χώρα μας 142.394 αισθητικές επεμβάσεις
(μία επέμβαση ανά 79 Ελληνες· στην πραγματικότητα,
ένας υποβάλλεται σε περισσότερες από μία).
Παλιότερα ρεπορτάζ σχολίαζαν τον αριθμό
των πολυτελών αυτοκινήτων που κυκλοφορούσαν
στην Ελλάδα -περισσότερα απ’ ό,τι
στη Γερμανία- ενώ το επόμενο ίσως να μιλά
για την Ελλάδα των 10,5 εκατ.
και των 15,5 εκατ. συνδέσεων κινητής
τηλεφωνίας - ακόμη και μαθητές δημοτικού
κατέχουν i phone, είναι πιθανό να αναφέρουν...
Είναι αλήθεια ότι ο Ελληνας παραμένει αδηφάγος
στην κατανάλωση του νέου, αν και έχει πάψει
από καιρό να είναι αψίκορος - γρήγορα
να ενθουσιάζεται, τάχιστα να μπουχτίζει
και πάλι να αγάλλεται με νέες αγορές.
Η ζωή του δεν είναι πια εδραιωμένη πάνω
στη φούσκα του υλισμού, απόδειξη
τα 570.000 καταστήματα που έβαλαν λουκέτο
από την έναρξη της κρίσης.
Είναι αλήθεια ότι μια μερίδα πολιτών μένει
προσκολλημένη σε κεκτημένα συμφέροντα
που συντηρούν τους χαμηλούς δείκτες
μεταρρυθμιστικής ικανότητας.
Είναι αλήθεια ότι δεν φταίνε οι δανειστές
που το ελληνικό κράτος δεν μπορεί
να εισπράξει φόρους, δεν έβαλε φραγή
σε υπερτιμολογήσεις και μίζες,
υπέθαλψε τη διαφθορά.
Από την άλλη, είναι κάτι περισσότερο από εμφανής
η οικονομική απόγνωση των πολλών,
που τείνει να γίνει καθημερινότητα «διαρθρωτική»,
δηλαδή πάγια και σταθερή, το 35% της πραγματικής
ανεργίας, η κατάρρευση της πρόνοιας,
η εξαθλίωση μεγάλων τμημάτων του πληθυσμού...
Σε τι αποσκοπεί το σίριαλ περί καλά κρυμμένου
ελληνικού πλούτου; Στην εγκατάλειψη της Ελλάδας
στο φάσγανο της κρίσης;
Στην ενίσχυση των ελληνικών αρνητικών στερεοτύπων;
Στην παγίωση της πεποίθησης ότι για τη χώρα
αυτή δεν προβλέπεται άλλο από έναν φαύλο
κύκλο κρίσεων, οδυνηρών εθνικών περιπετειών
και κακοπαθημάτων;
Οτι παραμένουμε χωρίς ιστορικούς συμμάχους,
διαρκώς αποκομμένοι και αμυνόμενοι, χωρίς φωνή
στην οικογένεια των εθνών, χωρίς αναγνώριση
αγώνων και θυσιών; Ευανάγνωστος είναι πάντως
ο υπαινιγμός ότι η κρίση δεν έχει απορροφήσει
την περίσσεια της ζωτικής μας θρασύτητας·
ότι οι δυνάμεις μας ακόμη δαπανώνται
για να επικαλύψουν μια εικόνα ασυνάρτητη,
θαμπή, αντιφατική, ευτελή· και ότι τώρα,
η ρηχότητα, η οκνηρία, η κατεργαριά
ξεπληρώνονται με «αίμα».
--------------
Πηγή: kathimerini.gr-Της Τασούλας Καραϊσκάκη
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου