Βαρκούλα, που για πουθενά δεν πρόκειται να φύγει,
τα όνειρά μου, η ζωή έρχεται και τα πνίγει.
Χρόνια πολλά, απάνω τους, ταξίδεψα μονάχος
κοιτάζοντας τη θάλασσα ασάλευτος σα βράχος.
Εγώ που ονειρεύτηκα, παιδί, να ταξιδέψω
σε χώρες άλλες μακρινές να πάω για να κλέψω
το δέρας το χρυσόμαλλο, την Κίρκη να μαγέψω
σαν Οδυσσέας ήθελα, γέρος να επιστρέψω
να κάθομαι στο τζάκι μου να λέω ιστορίες
να γράψω και ποιήματα να γράψω ραψωδίες
η Πηνελόπη δίπλα μου ν ακούει μαγεμένη
. . . . . . . . . . . . . . . . . .
Μα θα πεθάνω έχοντας στο πλάι μου μια ξένη.
Τάκης Καρτσωνάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου